Otuleni śniegiem w Karkonoszach

Choć śniegu w Karkonoszach jeszcze nie ma, to na tej ilustracji widzimy legendarną Prinz-Heinrich-Baude w Karkonoszach (Riesengebirge), położoną wysoko wśród śnieżnych pustkowi. Drewniano-kamienny budynek, oblodzony i otulony śniegiem, był przed laty jednym z najbardziej znanych schronisk na grzbiecie górskim. Zimą tętnił życiem – niczym mała wyspa cywilizacji w świecie śniegu i wiatru...

Historia do ilustracji jest następująca:

Była zima roku 1912. W schronisku Prinz-Heinrich-Baude panowała radosna atmosfera, bo przyjechała grupa gości z Berlina i Drezna, którzy po raz pierwszy mieli okazję spróbować karkonoskich zimowych rozrywek. Droga do schroniska nie była łatwa – wąskimi serpentynami sanie konne wiozły podróżnych, a ostatni odcinek musieli pokonać pieszo w śnieżnej zamieci.

Kiedy wreszcie dotarli, gospodarz powitał ich gorącym winem i aromatyczną zupą ziemniaczaną. Następnego dnia, gdy chmury się rozproszyły, a słońce odbijało się od skrzącego śniegu, rozpoczęła się prawdziwa zabawa.

Na stoku tuż obok schroniska ustawiono tor do zjazdów na sankach. Śmiech niósł się daleko po grani, gdy dzieci i dorośli zjeżdżali z impetem w dół, a ci bardziej odważni próbowali jazdy na nartach – długich, ciężkich, smarowanych smołą albo olejem lnianym.

Na ilustracji uchwycono moment beztroskiej radości – dwóch narciarzy zjeżdża z grani, a obok nich kolejne sanki i sanie rogate pędzą w dół. W tle schronisko wygląda jak twierdza wśród białego morza, a cały świat zdaje się być daleko, na dole w dolinach.

Wieczorem goście zbierali się w jadalni. Przy świetle lamp naftowych i trzaskającym ogniu w kominku opowiadano legendy o Duchu Gór – Liczyrzepie, który podobno krążył w pobliżu, a czasem ukazywał się wędrowcom. Jedni żartowali, że to on popychał sanie szybciej niż grawitacja, inni szeptali, że nocami słychać było jego kroki na zamarzniętym śniegu.

Dla wielu z tych ludzi ta podróż była jedyną okazją, by zobaczyć góry zimą. I choć czasy się zmieniły, a Prinz-Heinrich-Baude już nie istnieje, na takich ilustracjach wciąż żyje atmosfera dawnego zimowego świata – pełnego przygody, prostych radości i poczucia, że człowiek naprawdę dotyka granicy natury...

Więcej karkonoskich historii znajduje się na profilu autora na Facebook'u. Również ilustracja do tego tekstu została cyfrowo zrekonstruowana przez autora na podstawie starej kartki pocztowej.